Günümün güneşi, gecemin ay ışığı...
Hayatımı aydınlatan ey sevgili,

Seni tanımak varya yeniden doğmaktı, yeni doğan bir canın saflığıydı.
Seni yaşamak varya büyüyen bir çocuğun, çocukluğunun saf mutluluğuna eş değerdi,
Kavgası, sevinci, hüznü, küslüğü, kırgınlığı neşesi ve dahası, dahası da vardı...

Şimdi sen gittin ya,
Sensizlik be sevgili!
Sensizlik, ayrılığın silahından bu kalbe sıkılmış bir kurşundu.

Şimdi sensiz!!!
İşte şimdi Sensiz yaşamak varya, aslında yaşamamaktı bu hayatı,