Ey zamansız gelen sevdam,
Kapımda beklersin ya;
Elinde de pişmanlıklarımla işlenmiş prangalar ile...
Zamanı geldiğinde ise, en zamansız bir şekilde, çıkıp gidersin ya hayatımdan...
Beni benden alıp gidersin ya elim kolum bağlı, sensizlikte uzuvlarım prangalı..,

İşte o zaman,

Geriye bir ben kalır, bin bir eksik bir yarım kalır;
Bensiz bir ben, bomboş bir beden kalır...
Her şey anlamsızlaşır, hissiyat kaybolur.
Hayat, susuz bir toprak,
Zaman, bomboş bir nakarat,
Her şey, ise bir hiç olur.

...ve sorarım sana...
Bilir misin sensizliğin ne kadar acı verdiğini?