Geriye dönüp baktığımda, ne gariptir!; bu ne garip bir dünya..
Geriden dönüp bana bakan zamana esir benliğimin gördüğü...

Bu ne hüzündür düşündükçe yaşanmışlığımı...
İsterdim ki hiç yaşanmamışlığı zamanın esaretinden kurtulmuş...
İsterdim ki sensizlikler yerine hiçsizlik.

Hissizliğin gölgesinde, siyaha teslim olmuş, zamansızlığın ortasında.
İsterdim ki beni hiç varolmamış, anlamının kayboluşundan sebep yaşamımın.